już od 5 dni udało mi się nie objadać. Totalnie odstawiłam chleb(który mogłam jeść cały dzień bez przerwy-uzależnienie?) i nareszcie udało mi się przestać liczyć kalorie, co znacznie obniżyło poziom stresu.
Staram się jeść zdrowo, ale tez nie popadam w skrajność.
Cały weekend przesiedziałam z koleżanką mającą ten sam problem. było cudownie!
Stwierdziłam, ze z nią nie potrafiłabym się objeść, bo wiem jak to krzywdzi, a kochanej osoby krzywdzić nie chcę. Na myśl o wspólnym objadaniu robiło mi się niedobrze.
Znów mam problemy ze snem. Od momentu "rozstania" z koleżanką denerwuję się bardzo. Nie pomagają mi za bardzo ćwiczenia uspokajające.
Może po prostu przebywanie w domu mnie stresuje?
Chciałabym tj kiedyś nie móc wstać do szkoły, słysząc mamy wołanie- "Wstawaj, idziemy do szkooooły"
Pozdrawiam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz